همه را ببخش به جز کسی را که تورو از سمت ابادت ویران کرد!

تا حالا اونقدر عمیق به جمله نگاه نکرده بودم

سمت آباد دل و روح روان و شخصیت کدوم سمتت بود؟

همه ادمها یه گوشه امن کنج دلشون دارن

یکی که فکرشم نمیکردی میاد دقیقا همون جایی که گوشه امنت بود رو ویران میکنه 

من توی زندگیم ادم کینه ای نبودم 

اما یه ادمهای تو زندگیم دقیقا یه گوشه هایی رو زخم کردن که نقطه رضایت بخش و امن و ارامش بخشم بودن 

از دیروز زن داداش مرحوم اینجاست و یکی از بیمارستان های تخصصی بستری هست

امروز فاطیما بهم گفت داداشم میگه با عمه تماس بگیر ببین هست برم دوش بگیرم یه استراحتی کنم؟

گفتم ببخشید ولی حتی در شرایط نرمال هم دلم نمیخواد مادر وداداشت رو ببینم

چه برسه الان که اصلا امادگی روحی روبه روی باهاشون رو ندارم 

هیچ وقت فکر نمیکردم در زندگیم زمانی برسه که هرگز نخوام یه ادم رو ببخشم و ببینمش

من ادمها رو که حذف کردم دیگه تو زندگیم راهشون نمیدم

ادم حذف شده دیگه تموم شده برای من 

فکر کنم بعد از دوسه ماه که رنج جدایی ام بعد ده سال از مرحوم رو حرفشو زدم دیگه نه اینجا نه هیچ جای دیگه حرفشو نزده باشم

جز برای میم که پرسید کسی تو زندگیت بوده؟ چطور از هم جدا شدین و چرا

واقعا فکر نکنم دیگه حتی بهش فکر هم کرده باشم!

گفتم اگر مامانت و داداشت به خونه و امکاناتش نیاز دارن موردی نیست من میرم خونه مامان اینا تا اونا بیان اینجا کلیدو میدم بهشون

بااینکه نه بهشون اطمینانی دارم خونه و زندگیمو بدم دستشون نه اینکه دلم میخواد اینکارو کنم 

به این فکر کردم اینجا غریبه ان و من ممکن بود این لطف رو به یک غریبه دیگه هم بکنم !

فقط همین نه بیشتر!

واقعا همیشه میگم امیدوارم تا روز مرگم دیگه نبینمش!