به نظر من خیلی این رفتار بچگانه‌س.

طرف مقابل تو یه سفر کاریه! دوره ازت! و به جای اینکه تو هم براش حمایتگر باشی‌ تازه بیخود و بی‌جهت ازش فاصله میگیری و به اونم کلی اضطراب وارد میکنی که ذهنش رو درگیر و مشغول کنی که چی شده که ازش ناراحت شدی. چیکارت کرده؟!

به نظرم به جای این همه تراپی مراپی یه کم فکر کن واقعا این رفتار بالغانه هست؟ یا شبیه دخترای ۱۴ ساله‌س که تا دو روز دوست پسرشونو نمی‌بینن قهر میکنن باهاش :/

من حس می کنم وابسته شدی موجا جان

زمانی که میم هست انرژی بیشتری داری حتی خونه بهم ریخته ات اذیتت نمی کنه همه چی برات قشنگه...

ولی از زمانی که میم رفته گویا انگیزه ات کم شده...

نمیدونم شاید من اشتباه فکر می کنم 

ای خدا چی شد به تو آخه اینهمه بهم ریختی ؟ 

ناراحتم این جوری پریشون میبینمت موجا 

طفلی میم هم خیلی گناه داره . قشنگ سفر زهر مارش شد . 

امیدوارم یه روز بتونی مدل سوگواریت رو مدیریت کنی یا نمیدونم یه جوری بشه با آرامش بیشتر باهاش زندگی کنی .

میبوسمت 

سلام موجا

از بابت تسلیتت سپاسگزارم

بذار اینو بگم در مورد خودم، اولا که من معتقدم آدم بعد از دست دادن عزیزانش دیگه اون آدم شاد قبلی نمیشه حداقل تا یه مدت خیلی طولانی

تا به جایی غمش رو نمی تونه مخفی کنه شاید حدود ۶ ماه تا یک سال

ولی به نظرم بعدش باید غمش رو مخفی نگه داره و فقط در کنار کسانی که اونا هم همدردش هستن گاهی و نه همیشه ابرازش کنه

من متاهلم و همسرم موقع مرگ پدرم کنارم بود و همینطور بعدش و انصافا خیلی هوامو داشت. من واقعا توان یه لبخند کوچک رو حداقل تا ۶ ماه بعد مرگ پدرم نداشتم. قطعا بدترین روزهای زندگیم بود. ولی بعد از اون ۶ ماه که توان مخفی کردن غمم رو پیدا کردن و توان تنهایی غصه خوردن رو، دیگه سعی کردم همسرمو درگیر غم خودم نکنم. 

به نظرم خسته کننده میشه برای اون

و اینکه خودمم می دونم که باید زمان بگذره تا بتونم کنترل بیشتری به خودم به دست بیارم پس بهتره تا زمان نگذشته تا می تونم به روشهای مختلف ذهن خودمو منحرف کنم. تا جایی که میشه به پدرم و موارد مربوط بهش فکر نکنم. گاهی صدقه ای چیزی از طرفش و برای شادی روحش میدم. ولی دیگه الان سعی می کنم هر وقت غم بهم هجوم میاره نذارم منو برداره و با خودش ببره. سعی می کنم کنترلش کنم و به حالت عادیم برگردم

گاهی موفق نمیشم ولی بیشتر وقتها موفق میشم 

به نظرم سعی کن نذاری این حس بهت چیره بشه

مطمئنم روح برادر و پدرت هم راضی نیستن تو این همه اضطراب و ناراحتی رو تجربه کنی. من گاهی به مرگ خودم فکر می کنم و اینکه دوست دارم بعد مرگم بچه هام چطور باشن و به این نتیجه می رسم که دلم میخواد بچه هام مدت طولانی درگیر غم من نباشن. دلم میخواد بتونن شاد و پرقدرت زندگیشونو ادامه بدن. دوست ندارم افسرده و مضطرب باشن.

سعی کن به محض اینکه این غم میاد سراغت کنترلش کنی. خاطرات رو مرور نکن. روزهای سختو مرور نکن. به اینکه چی می تونست باشه و نشد، فکر نکن. اینجوری پدر و برادرت هم راضی ترن

فقط برات خوشحالم که قبل مرگ برادرت فرصت داشتی به احتمال نبودنش فکر کنی و به قول خودت همه چیز رو به صلح برسونی. من این شانسو قبل مرگ پدرم نداشتم و حس افسوس من بر حس غم من غلبه داره

مراقب روح و روان خودت باش

مسائل رو هم کمی سطحی تر نگاه کن اتقدر زیادی تجزیه تحلیل نکن

حتی اگه حس دلتنگیت به خاطر پدر و برادرت هم باشه ولی الان نسبت به میم حسش می کنی. به همون شخص ابرازش کن نه اینکه تازه برعکس رفتار کنی و بهش محل نذاری

کاری کن رابطه برای هر دوتون جذاب باشه. اجازه نده این تجزیه تحلیل ها رابطه رو خراب کنه

و اینم بکم حس دلتنگی نسبت به شریک عاطفی خیلی عمیق تر و شیرین تر از حس دلتنگی نسبت به اعضای خانواده اس

تو این حسی که الان برای دلتنگی میم داری اگر از پدر یا برادرت مدت طولانی دور می شدی در زمان زنده بودنشون، به این اندازه عمیق نمی شد

به نظرم حداقل ۸۰ درصد از دلتنگیت دقیقا مربوط به خود میم هست و نه عزیزانی که از دست دادی

اتفاقا به نظرم با ابراز این حس، رابطه رو می تونی محکم تر و عمیق تر کنی و نه با قطع ارتباط و عدم ابرازش از اون فرد دور بشی

البته بازم هر طور خودت صلاح می دونی

من دارم زندگیت رو از دور می بینم شاید همه چیز رو نبینم

موفق باشی

سلام

من همیشه میخونمت موجا جان ولی قبلا کامنت نذاشتم

خیلی برام عجیبه که اینهمه کنکاش میکنی در مورد حسات.خب به نظرم طبیعیه ادم کسی رو دوست داره ازش دور باشه دلتنگش بشه و از نبودنش کلافه بشه.چرا اینقد همه چیزو پیچیده اش میکنین شماها

همه چیز که با دودوتا چهارتای علم روانشناسی قابل تفسیر نیست.بعضی وقتا باید راه دلو در پیش بگیری.اینقد منطقو ورد روابط میکنیم که به بن بست میخوریم

اخه اون بیچاره تو سفر همش نگرانه که چی شده باز جوابشو نمیدی سفر زهرمارش میشه

خیلی برام عجیبه کارات واقعا!!!

ازیاد به تراپیست وابسته بودن ادم رو از مسیر درست و حساش دور میکنه

میدونم که قطعا از کامنتم خوشحال نمیشی ولی نتونستم جلوی خودمو بگیرم

موفق باشی

سلام سلام

موجا جان،، تازه تازه باهات آشنا شدم و خوشحالم چون این روزها حسابی باز هوای وبلاگ خوندن دارم اما وبلاگی که به دلم بشینه پیدا نمیکردم.. 

مینا باعث این آشنایی هاست  ممنونم ازش 😊