دیروز یکی از غمگین ترین روزهام بود

جدایی از داداش

برای منی که حساس و شکننده ام این روزها رفتن داداش توی این موقعیت شایدکاری ترین ضربه باشه

دیروز که فهمیدم میخواد امروز بره خیلی غمگین بودم اشکم دم مشکم بود 

و دنبال یه دلیل برای خوشحالی گشتم و بستنی تو فریزر بود شد دلیل خوشحالی روزدومم!

هرچند کوتاه 

و همش منتظر لحظه ای بودم که داداش بیاد و خداحافظی بگیره 

وقتی شب اومد هردوتامون سعی کردیم عادی باشیم یکم حرف زدیم 

نگرانی هاش رو ابراز کرد گفت چرا خودتو حبس کردی و فقط به داداش و رفتنش و حواشیش فکر میکنی؟

زندگی کن 

فکر کن تو یه جزیزه ادم خوار هستی و باید مراقبت خودت باشی فقط خودت مهمی

و من نگرانتم اینطوری

میخوای من نگران نباشم خوشحال باش زندگی کن

وقتی روبوسی و بغل و خداحافظی کردیم خودشم روشو ازمن برگردوند که اشکاش نبینم و من درو که بستم نشستم پشت درو زار میزدم

همین سختمه نبودش رفیقم بود 

رابطمون توی این سه سال یه شکل رفاقت گونه ی امنی داشت مشاورم بود. دلخوشیم بود

و دیشب حسی که تجربه کردم یه غم اصیل بود 

حس تنهایی هم داشتم ولی میدونستم مغلطه ذهنه همش 

امیدوارم براش موفقیت و خوشحالی از زمین و اسمون بباره 

سعی کردم یکم مدیتیشن کنم وزود بخوابم 

و که تقریبا هرچند سخت ولی حداقل 1ونیم خواب بودم دیگه 

و وسطشم زیاد بیدارشدم تا صبح ولی موفق شدم بدون حس خستگی و کسالت ساعت 8ونیم صبحم رو شروع کنم

دوباره به برگشتم به گروه لیلا و نازی

و دیگه بس بود تنهایی

فکرکنم بتونم همراه دوستام هم تنهایی داشته باشم خلوتمو داشته باشم 

یه کاری رو تحویل دادم و ازخودم راضیم برم برای انجام کارهای شخصیم تا تیم هم کم کم بیدار بشن و نظرشون رو کار من اعمال کنن

من برم که کلی کار دیگه دارم