میگن زمان زخم ها رو التیام میده
اما خوب به این راحتی هم دلهای شکسته التیام پیدا نمیکنن
دیشب یه مقاله جالبی خوندم
در مورد سوگواری انتظاری که مااز سوگواری داریم اینکه شما یه نمودار فرض کن که محور افقیش
شامل از دست دادن (نقطه صفر) بعد شش ماه، و یک سال و بی نهایت سال باشه و
محور عمودیش هم شامل انتظارات و واقعیت باشه
همه ی ما انتظار داریم در شش ماه تا یک سال اول التیام کامل پیدا کنیم!
اما واقعیت اینه که داده ها نشون میده که تا بی نهایت سال اون سوگ وجود داره
فقط ما بهش عادت میکنیم و این نمودار شیبش صفره! تا بی نهایت سال رو نطقه واقعیت که جایی بالاتر از انتظارات هست
همچنان ادامه داره و خیلی کم نوسان میکنه.
ما گاهی هولیم و زور میزنیم از یادمون ببریم
مثلا من خودم تجربه ام فوت بابا همینه، یعنی همچنان ادامه داره
اما دارم زندگی میکنم به نبودش عادت کردم
گاهی حالمو بد میکنه نبودش گاهی میگم خوب منم عین همه ی ادمهای دیگه از دست دادم یه عزیز رو
و تنهانیستم!
در مورد مرحوم هم قضیه همینه باهاش دیگه مبارزه نمیکنم
سعی میکنم خودمو دوست داشته باشم بپذیرم.
-------
دیشب ساعت 11 ونیم خوابم برد شایدم زودتر
بعد ساعت 4وربع بیدارشدم و دیگه خوابم نبرد تا صبح
انگاری خوابم تکمیل شده بود و سرحال بودم
ورزشمو انجام دادم.
وصبونه خوردم و نشستم پای کارهای شرکت
واقعا روزهایی که ادم زودتر بیدار میشه چقد وقت اضافه داره!!
ناهار که دارم
امروز کلی کار دارم باز یکم کتف درد دارم بخاطر کار زیاد تو هفته گذشته باید یکم مراقبت کنم.
امیدوارم هفته خوبی پیش رو داشته باشیم و هوا خنکتر بشه کرونا ریشه کن.
