افتادم به جون یخچال
بعد به جون خونه
توی این یکی دوساعت خونه رو تمیز کردم تی کشیدم
موقتا به زندگی وصل شدم
کلی چیز میز شستم
دستمال های اشپزخونه
پرده ها
لیست کردم تا نت قطع
یه چیزای دیگه رو هم بشورم بااینکه دوماه پیش همه چیز رو شستم
یاد دوران کرونا افتادم
کیک درست میکردیم
نون درست میکردیم
یه کلیپی دیدم از یه همشهری بندریم
از یکی از مراسماتمون دیشب بود فکر کنم
شاید خودش ندونه
ولی اونقدر منو وصلم کرد به زندگی حالم خوب کرد برای چند دقیقه
اینجا نت بین الملل قطع شد
و فرصتی شد بیام و گپی بزنیم
بچها هرکدوم هرجا هستین و میاین میخونین از خودتون خبر بدید
این پیامها میتونه به ما انگیزه و انرژی بده
هرکی دوست داره میتونه اسم شهرشو بگه
یه زنجیزه بشیم برای قوی موندن
بعد از حدود 30 ساعت
یک استراحت نیم ساعته نصیبم شد
و من؟؟؟؟؟
هیچ ارتباطی با خودم احساس نمیکنم
بچه بودیم بچگیم با ترس و بمبارون گذشت
دقیقا اولین خاطره من از بچگی همین جنگ لعنتی
دو یا سه سالم بود گوشه چادر مامانم رو تو دست گرفته بودم
مامانم و زن همسایه داشتن میگفتن که کجا رو بمبارون کردن
وکی شهید شده
بوی هل و گلاب وزعفرون و نارگیل وانیل
پیچیده توی خونه
فقط بارون کم داریم وسط این برهوت:)
گل مورد علاقه من رز سفید هست
نگم چقدر این گل حال منو خوب میکنه
کلا همه گلها رو دوست دارم ولی رز سفید یه چیز دیگه است
تا حالا اونقدر عمیق به جمله نگاه نکرده بودم
خونواده من با همه قوانین سختگیرشون
اینکه ادمهایی ساپورتیو و همدردی هستن در مسائل
چیز خوبیه
دیدین ادمی با یکم موفقیت
نگاهش از بالا به پایین میشه به دیگران؟
دستاوردهاش پیش خودش خیلی پررنگ میشه درصورتی که
پیش اونی که تو قله ما هنوز دستاوردهامون به چشم هم نمیاد
