مثلا روزهای شنبه و یکشنبه تعطیلم

ولی حجم کارام خیلی بیشتره

اون چیزی که منو بسیار عصبی میکنه

اینه آدمها برای تایم بقیه هیچ ارزشی قائل نیستن!

دیروز رو تعطیل بودیم 

برای روزهای شلوغ برای کار برای همه چیز خداروشکر

اونقدر این هفته سخت وسنگین گذشت

که فکر کنم از تعداد پستهام میشه فهمید اضطرابم رو با نوشتن تا حد بسیار زیادی کم کردم!

پس ذهنم بود که در پست قبل یه مورد مطرح کنم ولی وقتم محدود بود 

و الان که تقریبا 90 درصد کارای امروز تیک خورد 

گفتم بیام توضیحش بدم

در برحه ای هستم که کمبود وقت تو زندگیم بیداد میکنه

یعنی 24 ساعت کمه

از دیروز دارم به مسیری که اومدم فکر میکنم

هر باری که تومسیر کاریم استقلالم پیشرفتی حاصل شد

بااینکه این چند وقت شلوغ بودم

معمولا من آدمیم که توی کارم ایده پردازی میکنم

خیلی وقتها جلو خودمو میگیرم ایده جدید ندم عین بقیه کارمنداباشم کار خودمو سختتر نکنم

چون در 90 درصد موارد بقیه از زیربارش شونه خالی میکنن میگن مانمیدونیم چطور این ایده رو پیاده کنیم

و مدیریت به خود من میگه ایده رو پیاده کنم!