رو به جلو...

حس میکنم امروز کمی بی حس تر از دیروزم 

ولی یه حس مثبتی هم در من داره شکل میگیره

از اون اضطراب لعنتی خبری نیست دو روزه 

باشگاه نرفتم جز دو روز 

یک ماه و نیمه باشگاه نرفتم وفقط دوروز در هفته گذشته رفتم که دوام نیاوردم

حالم بد میشد 

امروز رفتم لباسی که اشتباهی فرستادن رو پست کنم

دقیقا روبه روی اداره میم هست

تصورش با اون لباس کلاسیک اداری

چهره مغرور و جدیش

خشمی که ازم داره 

دلی که به دست اوردنش برای هرکسی اسون نیس....

تو ذهنم مرور کردم همه ی اینارو...

 

 

کارم انجام شد پیاده برگشتم خونه 

یه جوری هوا اردیبهشتی تا فروردینی

یکم خنک بود امروز به نسبت روزهای قبل

گل های کاغذی

ابی اسمون امروز

 یکم گرمم کرد 

دیشب برای ساقی برای تشکر کیک هویج درست کردم

و خیلی دوست داشتن اومد با سه نخ سیگار 

گفته بودم اومدنی برام سیگار بگیره

ترک بودم میدونم 

ولی گاهی لازمه 

بیشتر سه نخ برام نخریده بود گفت پاکتی میخریدم میدونم همشو می بلعی

همیشه میم میگفت تو واقعا از سیگار کام میگیری 

چوب پنبه اشم بکش خودتو و منو راحت کن

سه نخ تو دو دقیقه دود شد

بهتر شدم هرچند هنوز پر از نیاز بودم نسبت به کشیدن یه پاکت

فردا نوبت ناخن دارم 

و مو البته برای رنگ مو هنوز ساعت دقیق بهم نگفتن 

ولی فرداست

ناخنام رو فرنچ میکنم تصمیم گیری برام اسونتره هرچی ساده تر بهتر

نگران لباسهام که میدونم برام گشادن من همینطوری دارم از سایز 40 هم کمتر میشم

ولی ممکنه لباس دومی کمی تنگ باشه گفت 40 کوچیکه 

نمیدونم

داداشی هم تماس گرفت ببینه بهتر شدم 

داداش میدونه ماجرای منو 

و حق رو به میم میده!

گفت میخوام ببینم از این بحران رد شدی یانه؟

اتفاقی نیفتاده این مدت؟

گفتم نه 

اونم 4شنبه صبح میرسن

و من هنوز نمیدونم برا حنابندون باید اینجا ارایشگاه برم یا برم بندر 

چون رفتنم به داداش وابسته است!