تمرین این هفته ام از تراپی اینه مرگ اگاهی کنم!
و وصیت نامه بنویسم برای خودم
شاید براتون عجیب باشه
ولی من هفته های گذشته به مرگ خیلی فکر کردم
اما الان که قرار وصیت نامه بنویسم این هفته از یاد مرگ فراریم!
قطعا ادم غمگین میشه از بابت فکر کردن به مرگ و نوشتن وصیت نامه ای در مورد نشد های زندگیش
در مورد شکست هاش و وصیت نامه ای باب نرسیدن ها نشدن ها!
دیروز بالاخره با کلی هماهنگی استان بوشهر دست به دست هم دادن تا لباسم رسید به دستم!
لباسم دیروز رسید و از زیباییش نگم
ولی اون یکی لباس که اشتباه شده بود هنوز در هاله ای ابهام هست
شاید امروز یه لباس دیگه خریدم!
واقعا نمیدونم اینو باید چیکارش کنم!
نمیتونم صبر کنم به امید اینکه فردا برسه!
هرچی پیگیری میکنم مشخص نیست یه جایی بین تهران و بوشهر!
حس میکنم امروز کمی بی حس تر از دیروزم
ولی یه حس مثبتی هم در من داره شکل میگیره
